امیر پازواری » دیوان اشعار » دوبیتی‌ها » شمارهٔ ۲۱۸

گلْ ونهْ مره، بو کنهْته پَنّونه

سه ونه مره، گاز بزه ته دَنّونه

جنافه خشِ مال دَرهْ، مه دَندوُنه

این ره هاکن ته، مه یادگار بمونه