سَرْره بشسّی، زلف کنّه کینه کینه
سرخه گلْ بوارسّه، میونِ سینهْ
تو مه سورهْ داریُ و من ته مَمینهْ
بروُ دَ پیچمْ، که (مه) مدّعا هَمینهْ