امیر پازواری » دیوان اشعار » دوبیتی‌ها » شمارهٔ ۱۸۹

امیر گنه: مه دردِ دِل دوا، تِهْ

دوستْ، آب و نمک دارنهْ، سَر تا به پاتِهْ

گِدامِهْ، تِمادارْمِهْ دوستِ زِکاتِهْ

مُتحقِّمِهْ مِنْ، دوستِ دِ تاحِکاتِهْ