امیر پازواری » دیوان اشعار » دوبیتی‌ها » شمارهٔ ۱۸۷

ته بخت و دولت، به چل پر دِماسه!

ته دولت بَگِرْدِهْ، بَگِرْدِهْ گِرْدِهْ تاسِهْ

زُحَلْ کمترینْ بنده‌یِ ته اَسٰاسِهْ

عُطارِدْ، نویسنده‌یِ ته اَجْناسِهْ