امیر پازواری » دیوان اشعار » دوبیتی‌ها » شمارهٔ ۱۸۵

ونوشه که در بموئه نوویهاره

کس بوئه که سَرِ بو کردنْ نداره؟

یار اونْ یاره که، خاطر یار ره داره

گرجان طلبه، نانووئه، بسپاره