امیر پازواری » دیوان اشعار » دوبیتی‌ها » شمارهٔ ۱۷۱

کیجا شه سِرِهْ، ونگْ کِنِّهْ (کِرْدِهْ) شه سیکٰارِهْ

ریکا به صحرا گِتِهْ (گِنِهْ) منْ تِهْ (تِنِهْ) بلاره

الٰهی (انشالّا) سیکا مرگ بکوشِنْ شمارِهْ

مَرْدِمِ (وَچِهْ) ریکا نَووِهْ منْ ته (تِنِهْ) بِلٰارِهْ