امیر پازواری » دیوان اشعار » دوبیتی‌ها » شمارهٔ ۱۶۷

ونهْ سر جُور بُورمْ، مرْ حال دَنیهْ

ونهْ سرجربیِمْ، مهْ یارْ دَنیهْ

ونهْ گلهْ باغ بُورمْ، هَفْ پشتْ تَلیهْ

اتّا پیرْ زنٰا نیشتهْ، منِ غمیِهْ (غَنّیهْ)