امیر پازواری » دیوان اشعار » دوبیتی‌ها » شمارهٔ ۱۴۹

آدم واش نسیه، سزّه درآوره کو

آدم گِل نیه، هر نوویهار کِنِهْ بو

آدم ذرّه خاکه، هرچی اولیا بو

حیفه که آدمی، اَنّه بی بفا بو