امیر پازواری » دیوان اشعار » دوبیتی‌ها » شمارهٔ ۱۲۹

به بازی نردْ دوست دلْ بیته آیین

به فکر گشاد بَنیشتمهْ یکتایی پائین

بَیْتِمِهْ گِشادُ و نَقشْ نمُو اِساوینْ

دَکْتمهْ به ششدَرْ، ونگْ بیامُو واچین