امیر پازواری » دیوان اشعار » دوبیتی‌ها » شمارهٔ ۱۲۶

خوشواش (خشه واش) کوه، هر گوشه لارِهْ یارونْ!

هر گوشه‌یِ لارْ، بلبلِ زاره یارونْ!

گِل بِشْکِفْتْ، نَشْکِفْتْ غنچه بسیاره یارونْ!

یارْ اونْ خِشِه که شِهْ یارْرِهْ دارهْ یارونْ!