امیر پازواری » دیوان اشعار » دوبیتی‌ها » شمارهٔ ۱۲۵

اون روز که بلقیس آخرت در شیینْ

بنّا شرم داشته لحدْ ونه سرْچیینْ

امیر گنه: ته دیم ره دمی بدیینْ

چنونه که چار با بیست و هشت رسیینْ