امیر پازواری » دیوان اشعار » دوبیتی‌ها » شمارهٔ ۱۱۰

دوستْ ره دیمه که آمِل کیچه وارن (آرن)

اونْ دیم وُ دستونْ رهْ به من کاشْ بیارن

مَرْدِمْ اَملْ گوئنْ وُ جانْ ره وازنْ

مه اَملْ اونجوئه که مرهْ خش‌ْ دارن