امیر پازواری » دیوان اشعار » دوبیتی‌ها » شمارهٔ ۱۰۴

بَخِرْ گَرْدِ راهُ و نَخِرْ نامردِ نون

نامردْ به خِشِهْ قَولْ بونه زی پشیمون

این ره من یقینْ دومَه، تویی یقینْ دون

مردْ اَرْ زهرْ خُورِهْ، بهتر که نامرد نون