امیر پازواری » دیوان اشعار » دوبیتی‌ها » شمارهٔ ۶۶

وَنُوشه رِهْ گِمٌهْ چییهْ ته دامِنِ چاکْ؟

نوروزْ بِمُونه، نظرْدارْنی سوی خاکْ؟

ته پنج روزهْ عُمرْ دارنی، تِرِهْ چییِه باکْ؟

هر کَسْ به دنی کَمْ بزیسْته، هَسِّه پاکْ