امیر گنه: مه دِلْرِهْ بئیتهْ ته واکْ
بئیتِهْ تنه واک وُ، وَرِهْ به شه خاکْ
اَنْدی تمنّا دارْمِهْ دَرگاهِ لُولاکْ،
ته چیرْ نَشّنه هرگز آبِ رُو به خاکْ