امیر پازواری » دیوان اشعار » دوبیتی‌ها » شمارهٔ ۶۱

سیاهی سَرْ، خطّ اَلِفِهْ ته زِلْفْ

یک روز تَدیینْ، صد هزار حفِهْ ته زلْفْ

سیاهی، شُوی تار و تاریکِه ته زلفْ

هرْ کُوچه گِذِرْ کِمِّهْ رَفیقهْ ته زلفْ