امیر پازواری » دیوان اشعار » دوبیتی‌ها » شمارهٔ ۴۸

هَرْ شُو که ته عشقْ بُونِه مِرِهْ هم آغوشْ

مِه دادَرَسِنِهْ عَرْشِ مِلایکِ گُوشْ

مَطْلوبْ وینْ این سِخِنْ رِهْ هاکِنِهْ گُوشْ

تا قَصّه‌ی مَجْنونْ بَووئِهْ فِرامُوشْ