امیر پازواری » دیوان اشعار » دوبیتی‌ها » شمارهٔ ۴۷

اَگِرْ مُسَلْمُونی، نَکِنْ مه سَرِقَسْ!

اینْ عشقْ نامنه دَسِّهْ وُ ناتِنِهْ دَسْ

اینشهْر همه یارْ دارِنْ وُ قَومْ، اَدی کَسْ

مه یار تُویی، مه قومْ تویی، تُویی مه کَسْ