امیر پازواری » دیوان اشعار » دوبیتی‌ها » شمارهٔ ۴۴

سَرْرِهْبَشِسّی، لَچکْ رِهْ هاکِرْدی لَسْ

ته لَسْ لچَکی دا، بَمِرْدْبُونْ هزار کَسْ

امیر گِنِهْ: گَوْرْ وَچِهْ، کافری کَسْ!

که کِرْدی مِنا یاری، اِساگنی وَسْ؟