امیر پازواری » دیوان اشعار » دوبیتی‌ها » شمارهٔ ۱۸

شیرینْ خَنْدِهْ تٰا لَعْلْ رِهْ عَقیقْ جِدٰا کِرْدْ

خِتِشْتِهْ شیرینْ، مِهْ دَسْت وُ پارِهْ وٰا کِرْدْ

دَرِ گَنْجْ رِهْ واٰ کِرْدوُ شِهْ وَرْ بِهٰا کِرْدْ

بِسْیٰارْ مِنِهْ سُونْ، شِهْ سَر وُ جاٰنْ فِدٰا کِرْدْ