امیر پازواری » دیوان اشعار » دوبیتی‌ها » شمارهٔ ۱۰

مَجْنُونْ صِفِتْ گِرْدِسْمِهْ هِوایِ شِهْ دوُسْتْ

(دَ) کِتْمِهْ شَهْرْ بِهْ شَهْرْ، کُوچِهْ، شَیدٰای شِهْ دوُسْتْ

بَدیمِهْ روُیِ چِهْرِهْ، صِفٰایِ شِهْ دوُسْتْ

نَدیمِهْ خُوبی کَسْ‌رِهْ هَمْتٰایِ شِهْ دوُسْتْ