امیر پازواری » دیوان اشعار » دوبیتی‌ها » شمارهٔ ۲

سَرْ زَرّینْ کِلٰا دٰارْنِهْ مِهْ سُورِهْ بٰالٰا

اُونْ زَرّین کَلٰا مَخْمِلْ هِنْدی بِرٰازٰا

تِنِهْ هَرْوَرِ زِلْفْ رِهْ کِهْ وٰاوَری وٰا

نازِکْ گِلِهْ دیمْ، جٰانْهٰا تِنِهْ فِدٰابٰا