حاجب شیرازی » گزیدهٔ اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۴۸

مرا که دل حرم خاص جاودانه تست

مکن خراب خدا را که خانه خانه تست

مرا ز خویش چو بیگانگان مران ای دوست

که این گهر به خدا قابل خزانه تست

کسی که پای سر فرقدان نهاد از فخر

به راستان که سر او بر آستانه تست

به حق راست روان و به صدق پاکدلان

که پاکتر، ز همه گوهر یگانه تست

بخلق سایه فکن ای همای فرخ بال

که بر، زوهم وز اندیشه آشیانه تست

ز مژه تیر بر ابروی چون کمان داری

بیا که سینه ما بهترین نشانه تست

سخن بوصف لب لعل او بگو «حاجب »

چرا که این سبب عمر جاودانه تست