ترکی شیرازی » دیوان اشعار » فصل پنجم - قطعه‌ها و تک‌بیتی‌ها » شمارهٔ ۴۷ - ایام شاعری

منت خدای را که در ایام شاعری

مدح کسی نگفته و نگرفته ام صله

نه زیر منت کسم و، نه مرا بود

از هیچ کس شکایت و از هیچ کس گله

لب را به هجو کس، نگشودم به هیچ گاه

با آنکه می شدم زکسان، تنگ حوصله

مومن مخوانش آنکه کند هجو مسلمی

کافر به مسلمی، نکند این معامله