تا کی ای بخت خفتهٔ «ترکی»!
بر نخیزی زخواب قیلوله
خیز از جا که این بیابان راست
غول در راه و راه بیغوله
خیز و جامی بزن، زبادهٔ ناب
با پری پیکران شنگوله
گه یکی را ببوس چهره چو ماه
گه یکی راببوی مرغوله
گاه بشنو زمطربان عراق
لحن ترک و حجاز و زنگوله