ناصرخسرو » دیوان اشعار » قصاید » قصیدهٔ شمارهٔ ۸۹

فرو مایه چون سیر خورده بباشد

همه عیب جوید همه شر کاود

فرومایه آن به که بد حال باشد

ازیرا سیه سار پی برنتاود