صفی علیشاه » بحرالحقایق » بخش ۴۲۴ - المفیض

مفیض اسمی است ز اسماء پیمبر

که حق را در افاضت هست مظهر

فیوض اوست انوار هدایت

بخلق از وی کند دایم سرایت

مفیض آن آفتاب بی‌افول است

بباطن عقل و در ظاهر رسول است

همانعقلست کو چون یافت صورت

نبی شد خلق را بهر هدایت

هر آنعقلی که دو راز اختلال است

بعقل کلی او را اتصال است

کند تصدیق پیغمبر بتعجیل

بعقلش نیست جایز ترک و تعطیل