صفی علیشاه » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۶۷

ای نار خدای پاک و بیمثل و نظیر

افتاده سرم زبار عصیان برزیر

جرمم تو بجمع رحمت خویش ببخش

دستم تو بدست قدرت خویش بگیر