صفی علیشاه » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۶۳

امید مراست ز آفرینده خود

کو عفو کند جرائم بنده خود

زیننده او عطاست و ز بنده خطا

هر کس کند آنچه هست زیبنده خود