صفی علیشاه » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۵

در خلق خوبش خلق نکو ممتحن است

الاکه دلازار و جفا جو بمن است

گر لطف کند با من وگهر قهر نکوست

نیک است نباتی که زمینش حسن است