صفی علیشاه » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴

ای آنکه توئی بهستی خود واجب

بر جمله ماسوا بهستی خود واهب

علم تو بغیر هستیت نیست که نیست

از محضر هستی تو چیزی غائب