میرداماد » دیوان اشراق » رباعیات » شمارهٔ ۲۶۵

آکنده به آتش دل بی حاصل من

گوئی که ز آتش است آب و گل من

عصیان نکند کس ار بود دوزخ حشر

چون آتش دوزخ درون دل من