میرداماد » دیوان اشراق » رباعیات » شمارهٔ ۲۴۷

در دیده چو خار گشته خوابم چکنم

در جوی جگر نمانده آبم چکنم

با اینهمه آشنائی این ساقی عشق

از خون جگر دهد شرابم چکنم