میرداماد » دیوان اشراق » رباعیات » شمارهٔ ۲۲۴

ای بیهشی عشق تو فرهنگ دلم

وی تیره ز تو خوابه تنگ دلم

عمر دل من گذشت و آخر نفتاد

جز باد ز سودای تو در چنگ دلم