میرداماد » دیوان اشراق » رباعیات » شمارهٔ ۲۰۷

بگذار که در عشق بفرساید دل

یک لحظه ز محنتش نیاساید دل

گر مهر تو ورزد چکند جان در تن

ور عشق نبازد به چه کار آید دل