میرداماد » دیوان اشراق » رباعیات » شمارهٔ ۲۰۳

این کاخ هزار در که باشد صد رنگ

نه ملک بقا باشد و نه جای درنگ

بیهوده میندوز زر و سیم وگهر

کز بهر نهادن چه تفاوت زر و سنگ