میرداماد » دیوان اشراق » رباعیات » شمارهٔ ۱۸۷

دل سیر نگردد از غم دوست چو آز

وز درگه درد رو نتابد چو نیاز

بر کوه بلا کبک غمی گر باشد

پرواز کند بسوی مرغم چون باز