میرداماد » دیوان اشراق » رباعیات » شمارهٔ ۱۷۵

از شرم رخت چهره نهان دارد مهر

در عشق تو تب همی بجان دارد مهر

مهر تو که نور مهر ومه سایه اوست

من دانم ودل کز آسمان دارد مهر