میرداماد » دیوان اشراق » رباعیات » شمارهٔ ۱۱۸

باتو شب تارم چو شهب می تابد

وز تار غمم پود طرب می تابد

چون بی تو شوم مردمک دیده من

از روز دلم رشته شب می تابد