میرداماد » دیوان اشراق » رباعیات » شمارهٔ ۱۴

آتش ز تو در هستی نابود من است

وین جرم شفق اخگر و شب دود من است

آن شعله آتشم که خورشید فلک

گرم از تف آه آتش آلود من است