فصیحی هروی » دیوان اشعار » ابیات پراکنده » شمارهٔ ۴۹

هرگز مباش آتش سوزان سپند باش

خود را بسوز و دفع هزاران گزند باش

چون شعله سر مکش که برآرند از تو دود

شو خاک راه و در دو جهان سربلند باش