فصیحی هروی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۶۶

ای آنکه به هرزه راه شک می‌پویی

با تست کسی که از منش می‌جویی

ای بی‌خبر آن راز که با ما داری

چون دوری آهسته چرا می‌گویی