فصیحی هروی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۶۲

کاش این لب پر معجزه بر دوختمی

با هر کس ازین متاع نفروختمی

این کز عیسی نطق درآموخته‌ام

کاش از خر او نهق درآموختمی