فصیحی هروی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۴۱

بحریم درین راه همه تن پاییم

ابریم و به پای اشک ره پیماییم

موجیم و ز آسیب گرانجانی خویش

عمریست که ته‌نشین این دریاییم