فصیحی هروی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۳۵

امشب که ز باغ حسن صد گل چیدیم

یک دم به مراد خود چو گل خندیدیم

صد شکر که از پس هزاران شب غم

یک صبح نشاط و روز عشرت دیدیم