فصیحی هروی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۲۷

خوش آن که در آن حریم می‌بود رهم

هجر آمد و بنشاند به خاک سیهم

اکنون بی تو که جان به قربانت باد

خون جگرست جلوه‌گاه نگهم