فصیحی هروی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۱۵

چون اخگرت از شعله بجوشد ز مسام

خامی تو هنوز ای به هستی بدنام

می‌سوز مگر پخته شوی زآن که بود

خاکستر پخته بهتر از شعله خام