فصیحی هروی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۱۳

گفتم رمزی با تو صریح و مبهم

بشنو که کند گوش ترا رشک ارم

گر زنده شود دلت بگو شکر نعم

ورنه تو اصم باش و مرا گیر ابکم