فصیحی هروی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۱۱

در عشق تو ای غم ز غمت مرهم دل

ما را نه غم جان بود و نی غم دل

ماتمکده‌ایست کوی عشقت کانجا

دل ماتم جان دارد و جان ماتم دل