فصیحی هروی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۰۹

گردون که نباشدش به بیداد بدل

عالم شود ار لبالب از غم به مثل

جز من دگری در خور غم کی یابد

گردد مگرش دیده بینش احول